حمل و نقل زمینی از مهم ترین و قدیمی ترین روش های حمل و نقلی است که از نظر وقوع اتفاقات پیش بینی نشده نسبت به دیگر روش ها، قابل اطمینان‌تر می‌ باشد. همچنین در این نوع از حمل و نقل به دلیل دخیل بودن نیروی انسانی کمتری، از نظر صرف هزینه نیز مقرون به صرفه تر است. به صورت کلی برای حمل و نقل زمینی قواعد و قوانینی حاکم است که باعث نظم بیشتر در آن می گردد و این روش به دو شیوه حمل و نقل جاده ای و حمل و نقل ریلی انجام می پذیرد.

حمل و نقل جاده ای عموما با استفاده از وسایل نقلیه ای مانند کامیون بار و تریلی و برای مسافران با اتوبوس صورت می پذیرد.حمل و نقل ریلی نیز با استفاده از خطوط راه آهن صورت می پذیرد و وابسته به این است که مقصد دارای خطوط راه آهن باشد.

حمل و نقل هوایی نیز یکی دیگر از روش های حمل و نقلی است که مهم ترین دلیل استفاده از آن سرعت انتقال و امنیت بیشتر می باشد و مسافران زیادی این روش را برای جابجایی انتخاب می نمایند.

اما قابل ذکر است که حمل و نقل هوایی تنها محدود به جابجایی مسافران نمی باشد و بسیاری از کالاها از طریق این روش ترانزیت می شوند که به سه فاکتور مهم حجم کالا، زمان تحویل و هزینه جابجایی وابسته می باشد. این سه فاکتور بستگی به نیاز صاحبان کالا دارد که امکان سهولت در جابجایی را برای ایشان فراهم می کند. در این روش سرعت میانگین حمل و نقل تقریباً ۸۰۰ کیلومتر بر ساعت می ‌باشد و بهترین گزینه برای حمل کالاهایی با مدت زمان ماندگاری کوتاه مانند مواد غذایی و محصولات کشاورزی است.

حمل و نقل دریایی به جابجایی مسافران و کالاهای تجاری به وسیله کشتی ها و شناورها بر روی دریا، اقیانوس ها و رودخانه ها گفته می شود که این روش برای کشورهایی است که دسترسی به آب های آزاد و مسیرهای آبی داشته باشند. این روش حمل و نقلی معمولا به دلیل طولانی شدن ‏زمان سفر توجیه چندانی برای استفاده مسافران ندارد و بیشتر برای کالاهایی که دارای حجم و وزن زیادی می باشند استفاده می گردد. اما با وجود این موارد همچنان حمل و نقل دریایی از مهم ترین روش های حمل کالا بوده که درصد بالایی از تجارت جهانی را به خود اختصاص داده است.